Botswana - Grote katten en bulderende watervallen

september

2018

Stel je voor!!!!!!

Je Cessna met vier zitplaatsen duikt na een vlucht van een klein uurtje naar beneden en komt na enige schommelingen perfect terecht op de landingsstrip van Machaba midden in de wildernis van de Okavangodelta in Botswana. De chauffeur staat er, stipt. De driver is, zoals later blijkt, onze vaste helper is voor de komende drie dagen. Ongelooflijk, maar tijdens de twintig minuten durende transfer naar onze lodge in een safari jeep, zien wij al zeer veel verschillende soorten wild.  En dan komen wij aan, ontvangen als koningen met zingende en wuivende personeelsleden van ons tijdelijk verblijf.  Naar de bagage kijken wij zelfs niet meer, want alles wordt voor ons gedaan met de glimlach.  Overweldigend, een super tentenkamp aan de oevers van de rivier Khwai. Nog terwijl wij onze welkomstcocktail drinken lopen er net twee mannelijke leeuwen op de andere oever, een begin dat kan tellen.

Maar dan begint het avontuur pas. In de private concessie kom je oog in oog te staan met de mooiste dieren van Afrika. Leeuwen, luipaarden, olifanten, antiloopsoorten, hippo’s, giraffen, …. te  veel om op te sommen en om dan nog niet te spreken over de prachtige flora, de kleurige vogels en de vergezichten. Alles wat we graag wilden zien, hebben wij dan ook gezien. En dat dit vermoeiend is mag niet gezegd worden. Je leeft in het Afrikaanse ritme met een dutje na het middageten en op tijd naar bed, een groot bed in een luxe tent. Heerlijk! Je kan ’s nachts wel bezoek krijgen van de bosbewoners, bavianen die lawaai maken in de bomen en olifanten die langs je tent komen wandelen of vechtende hippo’s in het water voor de tent.  Zeer imponerend allemaal.

Genieten van een helikoptervlucht over de Okavangodelta!

De tijd vliegt, onze reis begon immers enkele dagen daarvoor in Nxai Pan waar wij bijna tussen de olifanten leefden en van de bushmen leerden om vuur te maken door wrijving en leren jagen door vallen te zetten. En dan is het weer tijd om verder te trekken. Wat een verassing: op de landingsstrip van ‘international airport’ Machaba staat een helikopter ons op te wachten!! Een verrassing van Sur La Iri! Blijkbaar wist Thomas dat dit voor ons een eerste ervaring zou zijn. Waarschijnlijk kwam hij dit te weten tijdens de voorbereidende gesprekken die hij doet onder het motto van: Sur La Iri organiseert private reizen op maat en die maat heeft hij dus perfect genomen.

Shindi, weer een top lodge, heeft alles wat een lodge moet hebben om zijn gasten te verzorgen. Het opvallendste hier: kwaliteit en de bereidheid van het enthousiaste personeel om echt aan je verwachtingen te voldoen. Ook het aanbod van activiteiten is hier zeer uitgebreid. Door de ligging aan een lagune zijn er hier ook boottochten (motorboten of mokoro’s) mogelijk. Ook ’s nachts kan je hier op je gemak op zoek naar het wildleven met night drives. Het personeel is goed opgeleid en de gidsen zijn ook erg vakkundig. Wij dachten dat wij wel alles al gezien hadden, maar neen, verassing na verassing om nog maar te zwijgen van de sundowner drinks, om bij valavond te kijken naar een bloedrode zon die in een kleurenpracht achter de horizon verdwijnt. Nadien, in het donker, kwamen wij plots terecht in een tijdelijk opgezet kamp waar de vuren hoog oplaaiden om ons te vergasten op een rijkelijke barbecue (een echte braai) onder een prachtige sterrenhemel. Onvergetelijk!

Afkoelen bij de Victoriawatervallen

Het einde van reis nadert en een lange terugreis naar huis staat bijna voor de boeg. We wilden nog even helemaal ontspannen en daarom was onze laatste stop voorzien aan de Victoria Falls in Zimbabwe. Gedurende ons twee dagen durende verblijf in het Victoria Falls hotel, een lid van de Leading Hotels of the world, krijgen wij de kans om uit te rusten en om, in deze koloniale luxe, weer te wennen aan onze normale levensstijl. Maar toch, helemaal rust kan toch niet als je zover reist en dat hoeft ook niet. Immers na een wandelingetje van vijftien minuten door de tuin van het hotel kom je aan de waterval. Hier wandelen wij langs een watergordijn van 100 meter hoog waar de Zambezi 50 miljoen liter water per minuut, stort in een kloof over een afstand van 1700 meter. Dat wij hier en daar een goede douche kregen is dan ook geen wonder, maar bij een temperatuur van 30 graden in de schaduw doet dat echt deugt.

Weer in het vliegtuig naar Brussel droomden wij steeds weg bij de talrijke herinneringen die wij in veertien dagen opbouwden. Dank zij Sur La Iri en Thomas De Sterck was deze reis echt op onze maat gesneden. Tot de volgende reis Thomas!